Lieve luitjes,
Allereerst willen we jullie bedanken voor alle mails die
we onderweg kregen. Altijd fijn om te horen
hoe het aan het thuisfront gaat met iedereen. Ons laatste
reisverslag was uit Andorra, waar we bivakkeerden in de sneeuw. De volgende 3 dagen
liepen we met temperaturen van boven de 20 graden in Barcelona te genieten van
de sfeer op straat, pleinen, parken, terrassen, haven, boulevard, strand, museum, cultuur en architectuur.
Nadat
we landinwaarts ’t klooster van Montserrat hadden bezichtigd (op een bijzondere
bergformatie) trokken we de Delta L ‘Ebre in. Daar fietsen we tussen de
rijstvelden en flamingo’s door.
Wat een oase van rust! Tussen Barcelona en
Valencia maakte we een schitterende tocht door de bergen terwijl grote gieren
met ons meevlogen. Over de passen van 1700 meter zagen we nog wat restjes sneeuw. Ook bezochten we de historische
stadjes Morella en Mirambel.
Nog wat zuidelijker vonden we een relaxte plek op
en boerencamping tussen schaap, paard,varken
en honden. Ondertussen wees onze thermometer nog prettiger standen aan. We besloten om verder door de
bergen te trekken en genieten van “Val de Laguar” waar we langs lange
bergketens door de kersengaarden wandelden. Dit is het achterland ten N-O van
Benidorm (aan die kust moet je dus echt niet zijn). Richting Murcia overnachten
we in Elche tussen de palmen (er staan er daar 300.000 van!)
Hier aten we de
overheerlijke zoete dadels zo van de bomen. De weersverwachting werd slechter
en we bedachten daarom een langere autorit dwars door het Nationale park
Cazorla te maken. Was werkelijk adembenemend mooi. We reden zoals altijd over
de kleinste en steilste weggetjes met honderden haarspeldbochten.
Grote, indrukwekkende rotsformaties boven en diepe ravijnen onder je. Langs stuwmeren en rivieren en door bossen met z’n wild.
Nog
noorderlijker bezochten we de steden Ubeda en Baeza met z’n prachtige
renaissancestijl en beiden werelderfgoed van UNESCO.
Daarna ging het ten
noorden van Cordoba door de Sierra Morena. In een heel mooi gebiedje onder de
Sierra de Arcena wandelden we langs de gevolgen van 5000 jaar oud mijnlandschap
(dagbouw!) met tot 300 meter diepe kraters en bezochten het mijnmuseum aldaar.
Toen zuiderlijker richting Huelva. Daar vonden we een fietspad waar we over een 36 km lange oude mijnspoorweg door het bos konden rijden. Het weer werd steeds mooier en we zagen de amandelbomen weer in bloei staan. De grens over naar Portugal. We vonden een plekje tussen de olijfbomen bij het schattige stadje Tavira. Hier zijn we 2 jaar geleden ook geweest, Eigenlijk hebben we nog maar 2 keer op dezelfde plek gestaan. Ieder jaar ontdekken we weer nieuwe routes en slaapplekken. Vanaf de Spaans – Portugese grens fietsen we elke dag (heen en terug) een stuk richting Faro. Dit kan over de zogenaamde “eco verde” langs de kust. Licht heuvelachtig en heel afwisselend. Portugal heeft een erg vriendelijke bevolking. Maar de taal is zeer moeilijk te begrijpen. Spaans vinden wen stuk gemakkelijker. We hadden met reisvrienden (die we met boot en camper ieder jaar treffen) een afspraak waar we 4 dagen mee op trokken.
We stonden met onze 2 zwerfauto’s aan de Lagune.
We hadden reuze gezellige dagen samen. Nu trekken we
ieder weer ons eigen plan.
Wij rijden langs de ruige kust van de Atlantische oceaan naar het meest Z/W puntje van Europa. We rijden regelmatig ook het prachtige achterland van de Algarve in. Lopen dan een gedeelte van het lange afstandswandelpad de Via Algarviana (GR13)
En verder zien we wel. Heerlijk dat zwervers bestaan !
Grote, indrukwekkende rotsformaties boven en diepe ravijnen onder je. Langs stuwmeren en rivieren en door bossen met z’n wild.
Toen zuiderlijker richting Huelva. Daar vonden we een fietspad waar we over een 36 km lange oude mijnspoorweg door het bos konden rijden. Het weer werd steeds mooier en we zagen de amandelbomen weer in bloei staan. De grens over naar Portugal. We vonden een plekje tussen de olijfbomen bij het schattige stadje Tavira. Hier zijn we 2 jaar geleden ook geweest, Eigenlijk hebben we nog maar 2 keer op dezelfde plek gestaan. Ieder jaar ontdekken we weer nieuwe routes en slaapplekken. Vanaf de Spaans – Portugese grens fietsen we elke dag (heen en terug) een stuk richting Faro. Dit kan over de zogenaamde “eco verde” langs de kust. Licht heuvelachtig en heel afwisselend. Portugal heeft een erg vriendelijke bevolking. Maar de taal is zeer moeilijk te begrijpen. Spaans vinden wen stuk gemakkelijker. We hadden met reisvrienden (die we met boot en camper ieder jaar treffen) een afspraak waar we 4 dagen mee op trokken.
We stonden met onze 2 zwerfauto’s aan de Lagune.
En verder zien we wel. Heerlijk dat zwervers bestaan !
Het allerbeste voor iedereen, met reizigersgroet van Kees en
Marjon
