Nadat we maandag in Kiel de noodzakelijke nautische spullen voor o.a. de zodiac hadden gekocht kon vandaag de reis worden voortgezet richting Orth op het eiland Fehmarn richting Rugen. Op basis van de weerberichten op Weatherman zou er deze dag een mooie west-zuidwestenwind kracht 5 staan. In Kiel konden we de weerman op kanaal 23 niet te ontvangen. Vol goede moed losgegooid van de steiger in Holtenau en het Kielerfjord uit.
Aanvankelijk eerst alleen op de fok met ca. 4,5 knp. Zelf had ik wel zin in wat meer snelheid omdat het naar Fehmarn z’n 40 mijl varen is en met die snelheid ben je dan maar zo 10 uur onderweg. Dus het ongereefde grootzeil er ook maar bij omhoog. Daarmee voerden we de snelheid op naar ruim 7 knp. Kijk dat schiet wat meer op. Naarmate we de Kielerfjord verder uitzeilden de Oostzee op kwam de wind weer toch ook steeds meer in en de golfjes werden golven.
Doordat we steeds meer stuurboord uit moesten gaan was een gijp onvermijdelijk. Met deze wind leek de beste keus om een stormrondje te maken. Dat ging met behulp van de motor goed. Maar omdat de wind steeds meer recht van achteren kwam en we daardoor heel vaak moesten gijpen besloten we het grootzeil weer weg te halen en op de fok voor de wind verder te zeilen. Temeer omdat ook de wind steeds meer toenam en de golven ook hoger werden. De grootste zorg die je dan hebt is te zorgen niet overboord te slaan. Volgens de berichten zouden we eerst nog 5 mijl om moeten varen omdat de marine hier met torpedo’s aan het spelen is. De andere 3 jachten die het water op waren gegaan bogen echter al snel het oefengebied in dus dat deden wij toen ook maar. Een controlevaartuig van de Marine kwam niet naar ons toe dus het zal wel oke geweest zijn. Hoe verder we de kust achter ons lieten hoe meer we het gevoel kregen dat er toch wel een behoorlijk windje stond. De fok alleen trok de 40 ton zware Jacoba met ruim 5 knoop door het water! De watermassa’s die we achter ons op zagen op duiken waren meters hoge muren. Zo hoog hadden we dat beiden nog nooit gezien!
Doordat we steeds meer stuurboord uit moesten gaan was een gijp onvermijdelijk. Met deze wind leek de beste keus om een stormrondje te maken. Dat ging met behulp van de motor goed. Maar omdat de wind steeds meer recht van achteren kwam en we daardoor heel vaak moesten gijpen besloten we het grootzeil weer weg te halen en op de fok voor de wind verder te zeilen. Temeer omdat ook de wind steeds meer toenam en de golven ook hoger werden. De grootste zorg die je dan hebt is te zorgen niet overboord te slaan. Volgens de berichten zouden we eerst nog 5 mijl om moeten varen omdat de marine hier met torpedo’s aan het spelen is. De andere 3 jachten die het water op waren gegaan bogen echter al snel het oefengebied in dus dat deden wij toen ook maar. Een controlevaartuig van de Marine kwam niet naar ons toe dus het zal wel oke geweest zijn. Hoe verder we de kust achter ons lieten hoe meer we het gevoel kregen dat er toch wel een behoorlijk windje stond. De fok alleen trok de 40 ton zware Jacoba met ruim 5 knoop door het water! De watermassa’s die we achter ons op zagen op duiken waren meters hoge muren. Zo hoog hadden we dat beiden nog nooit gezien!
Een andere keus dan door te varen hadden we niet. We hielden ons flink maar helemaal fijn voelden we ons niet. Onder deze omstandigheden heeft de nieuwe hydraulische stuurinrichting zich enorm bewezen. Ik moet er niet aan denken dit met het oude helmhout te hebben moeten varen. Zou niet te doen zijn geweest. Maar met het stuurwiel was het schip goed in bedwang te houden al moet je met z’n wind en golven van achter nog altijd wel veel corrigeren. Doordat we de wind pal achter hadden bleef de fok gijpen. Stel je voor dat het grootzeil er nog bij had gestaan. Hoe onrustig kun je zeilen. Beiden hadden we maar één wens; zo snel mogelijk in de haven van Orth zien te komen. We kregen weer moed toen we de grote boog van de brug naar Fehmarn in zich kregen. We hadden weer een punt om ons op te richten. Maar de heftigheid van de wind en de golven bleef. We bleven zo laag mogelijk aan dek en gingen kruipend door de gangboorden. Achter het stuurwiel zorgden we er voor goed aangelijnd te zijn. We keken nog eens om ons heen en zagen verder geen andere schepen meer. De kustwacht zag ons gaan en hield ons lange tijd op korte afstand in de gaten. Onder deze omstandigheden doorgevaren en uiteindelijk werden de contouren van Fehmarn en de haven van Orth steeds duidelijker zichtbaar. Nu nog zoeken naar de gele aanloopton. Dat viel niet mee want ook de GPS viel nog uit. Door goed op kompas te varen kwamen er echter toch precies bij uit maar het bleek maar een kleine witte ton te zijn. Toen nog het laatste stuk schuin tegen de wind in de haven aanlopen. Het stuiteren van de Jacoba kwam toen pas echt op gang. Wat een deining. Gelijk met een visserskotter liepen we een hele smalle haven in. RUST! Maar nu nog wel even aanleggen met deze storm (uiteindelijk bleek er deze dag windkracht 8 gestaan te hebben!!). Marjon legde de Jacoba keurig langzij een kotter en toen konden we weer rustig ademhalen. Benedendeks bleek het een chaos te zijn. Alles was naar beneden gekomen en de hele inhoud van de koelkast lag over de vloer. Maar goed dat was snel weer opgeruimd. Samen waren we het er wel over eens dat we dit niet nog eens wilde meemaken. Gelukkig hebben we hier nu wel goede ontvangst met de marifoon en we zullen ons blijven richten op de weerberichten op de weatherman. We hadden geen puf meer om te koken en hebben alle spanning van ons afgegeten in een Grieks restaurant. Maar we kwamen tijdens het eten wel tot de conclusie dat de Jacoba en de bemanning deze omstandigheden wel aan kunnen en we hebben vandaag veel geleerd. Een memorabele dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten